ANTALYA – ADRASAN

Mehmet ve Mürşide ile birlikte içtiğimiz türk kahvelerinin ardından Çıralı’ dan saat 11:00 gibi ayrıldık.
151182. km de 159,92 ₺ lik benzin aldık.

Ana yola çıkmadan dere kenarında durduk.

      

Çorbalarımızı içtik. Sonra nedense  bulaşıklarımızı dere kenarında yıkadık. Bishop da hemen dereye girdi.

Tekrar yola çıktık. Adrasan’ a geldik.

      

 

Her taraf kumsal. Tesisler yolun diğer tarafına sıralanmış. Konaklama ve elektrik almak için yerler var.

Emir Otel’ in önünde duruyoruz. Bira ve patates kızartması söylüyoruz. Burayı 2 kardeş işletiyor. Sezonu açmaya hazırlanıyorlar. Bizi çok güzel karşılıyorlar. Ön tarafta denize karşı bir kafeleri var, arkada da otel bölümü. Burada konaklayabileceğimizi söylüyorlar. Elektrik de verecekler.

                                       

Karavanı arka bahçeye park ediyoruz. Mayolarımızı giyip denize giriyoruz.
Akşam üstü kahvelerinden sonra yemek yapıyoruz.
Gece sahilde yürüyüşe çıkıyoruz. İnanılmaz güzel ve keyifli bir yerdeyiz.

Sonra Gece yarısı o uğursuz telefon geliyor.

Biz hep birlikte, aşağı yukarı 19 aydır, beyin kanaması geçirmiş ve yarı komada olan eski eşime, oğlumun babasına bakıyoruz. Bizim evin bir sokak üstünde bir evde, bizim gözetimimizde ve iki bakıcı ile birlikte kalıyor. Evde bir kamera sistemi var, cep telefonlarından her an kendisini izleyebiliyoruz.
Çalan telefon hemşiremizden geliyor.

Durumda bir terslik var. Hemen kamerayı açıyoruz. Bir şeyler yanlış gidiyor. Oğlumu arıyorum, babasının yanına gitmesi için. Bu arada  telefonların biri ile  izlerken diğeri ile konuşuyoruz.

Birden kanama başlıyor.

Ve biz 900 km. uzaktan, bir ekrana bakarak, telefonla talimatlar yağdırırken, ambulansı ararken her şey olup bitiyor.

10 dk. uzakta oturan oğlum yetişemiyor bile.
Kendimizi inanılmaz çaresiz hissediyoruz.

Hemen harekete geçiyoruz. İlk uçak Antalya’dan sabah 07:00 de. Ayrıca yanımızda köpeğimiz var, ne yapacağız ?

Karavanla yola çıkmaya karar veriyoruz. 10 dk. içinde toplanıp yola çıkıyoruz.
Burdur’ da bir benzinciye çekip 1 saat uyuyoruz.

Bütün gece araba kullanıyoruz. Telefon sürekli elimde, ekran açık, İstanbul’ daki durumu organize etmeye çalışıyorum.

Ertesi gün öğlende eve ulaşıyoruz.

Yola çıkarken öpüp vedalaştığım eski eşimi, arkadaşımı, dostumu son kez kucaklıyorum.

Rahat uyu hayatım, seni hep hatırlayacağız……..