BİR DÖNÜŞÜM HİKAYESİ

Bu bir dönüşüm hikayesidir.

Eski eşyalara ne kadar meraklı olduğumu beni tanıyanlar çok iyi bilir.

Yıllarca birlikte çalıştığım Filiz, annesini kaybettiğinde ” Gönül Hanım, annemden kalan bir dikiş makinesi var, bunu en iyi siz değerlendirirsiniz, bu yüzden sizin almanızı istiyorum” dediğinde çok duygulanmıştım.

Dikiş makinesini alıp eve geldiğimde, bir kenara koymaktansa “nasıl, hem göz önünde bulundurur, hem de sürekli kullanacağım hale dönüştürürüm? ” diye düşündüm.

Sonunda her bölümünü ayrı bir yerde değerlendirme fikri ortaya çıktı.

Önce üstteki makine bölümünü ayırdık. Gerekli malzemeleri aldıktan sonra, makinenin işleyişine zarar vermeden, eşim bunu bir abajura dönüştürdü. Bence muhteşem oldu.

Elimde kalan iki adet çekmeceyi ise, banyomdaki lavabo tezgahının altına monte ederek, her sabah ilk elimi attığım eşyanın bir parçası olmasını sağladım.

Bu lavabo tezgahının ayakları ise, başka bir arkadaşımın ailesinden kalma masanın ayakları. Merak edenler, aşağıdaki linkten, bu konudaki yazımı okuyabilirler.

LAVABO TEZGAHI TASARIMI

Geldik dikiş makinesinin ayak bölümüne. Öncelikle kahverengi olan rengi siyaha boyandı.

Sonrada üzerine ahşap bir tabla kesilip hazırlandı. Bu oluşan bir çeşit dresuarı da şimdilik terasta kullanmaya karar verdim. Üzerindeki ahşap çok içime sinmedi gerçi, granitten kesilen, füme rengi bir yüzey çok daha şık duracak gibi.

Gördüğünüz gibi, meydana gelen bu parçaların her birini çok seviyorum. Hepsini her gün kullanıyorum.

“Huzur içinde uyuyun İsmet Hanım, dikiş makineniz artık, hayatınız boyunca başında oturarak ürettiğiniz kıyafetler, örtüler ve diğer şeyleri dikmeye yaramıyor ama, ben bu yeni objeleri her gördüğümde, hiç tanışmasak da sizi sıklıkla anıyorum. “

“Sana da çok teşekkürler Filizciğim, annenden kalan bu çok değerli eşyayı bana layık gördüğün için. Bu davranışını ömrüm boyunca unutmayacağım.”

Bu arada tüm fikirlerimin hayata geçmesini sağlayan eşime de teşekkür ederim. Onun bu becerikliliği olmasaydı, tüm bunlar bir fikir olarak kalırdı.