DURUSU-TERKOS GÖLÜ

Merhabalar,

Benim adım Bishop.

Katalan çoban köpeğiyim. 5 yıldır bu blogun yazarı da olan aile ile birlikte yaşıyorum. Beni bir barınaktan aldılar. Eski travmalarımı onların sayesinde atlattım. Kendi çocukları evli olduğundan  dolayı bütün ilgileri benim üzerimde. Aslında bu ifade biraz yanlış oldu, ben bu ilgiyi Wormy diye seslendikleri, huysuz bir kedi ile paylaşmak zorundayım.

  

Gördüğünüz gibi normalde upuzun, bembeyaz tüylerim var. Ama çok fazla bu halde kalamıyorum.

Annem, karavanda tüylerimin çok fazla döküldüğünü iddia ediyor. Ne zaman yola çıkmaya karar verseler, evde bir toplanma faaliyeti başlasa, babam beni yakaladığı gibi kuaföre götürüyor.

İşte yine o günlerden birindeyiz.

Canım tüylerim gitti bile.

Kuaförde her seferinde değişik bir model deniyorlar. Bu sefer kulaklarımdaki ve kuyruğumdaki tüyleri bıraktılar. Neyse buna da şükür.

Dediğim gibi yine yola çıkıyoruz anlaşılan. Wormy bizimle gelmiyor. Ona Can abim ve Pınar ablam bakıyor. Şanslı kedi. Ben de evde kalmak istiyorum ama, beni dinleyen yok ne yazık ki.

İşte yoldayız.

    

Aralarındaki konuşmalardan anladığıma göre, 3. hava limanı inşaatının yakınından geçiyoruz.

Birden huysuzlandım. Camdan bakınca, yanılmadığımı anladım. Yine o sevmediğim rüzgar güllerinin yanından geçiyoruz. Ben hoşlanmıyorum ama, annem bayılıyor bunlara. Nesini beğeniyor anlamıyorum doğrusu.

  

Neyse ki bu seferki yolculuk kısa sürüyor. Garip yollardan sarsıla sarsıla geçip, bir yerde duruyoruz. Durusu adında bir yer. İstanbul’ un içme suyu da buradan karşılanıyormuş.

       

Buradan hoşlanmadım. Çok rüzgar esiyor, hava soğuk ve tepede durduğumuz için sulara dalıp koşturamıyorum.

Anne ve babam ise, hemen yerleşip, keyif çatmaya başlıyor.

Anlaşılan bu gece buradayız.

Sabah tüm huysuzluğum ile uyanıyorum. “Artık yeter, etrafta oynayacak hiç bir şey yok”. İçeri girmek istiyorum.

    

Bu tavrımı biraz daha sürdürünce, başarılı olduğumu anlıyorum.

Annem toparlanmaya başladı.

Yaşaşın eve dönüyoruz. Hemen yatağımın olduğu bölüme geçip, benim yolculuk için hazır olduğumu belirtiyorum.

Yolda babam, anneme duran bir leylek gösteriyor. Bu, çok fazla seyahat etmeyeceğimiz anlamına mı geliyor?

Nihayet evdeyiz.

Aslında gezmeyi seviyorum ama, hava soğuk olunca hiç zevkli olmuyor. Bir daha, kışın karavana binmeyeceğim. Bir kere de Wormy’ i götürsünler bakalım.

Hemen koltuğa kurulup, bir yandan uyuklarken, bir yandan da, Wormy’ e son havadisleri anlatmaya koyuluyorum.

          

“Home home sweet home”

E-bültene Abone Ol Merak etmeyin. Spam yapmayacağız.

Yazar

Gönül Gökalp

İlgili Yazılar

3 yorum

Gönül’cüm tebrik ederim, güzel kurgulanmış bir yol hikayesi olmuş.

Yanıtla

Pardon Dilek Balkan ben, yazmayı unutmuşum.

Yanıtla

Teşekkür ederim canım

Yanıtla

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Login for fast comment.

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.

No More Posts

Register

OR

Do you already have an account? Login

Login

OR

Do not you have an account yet? Register

close

Bültene Kayıt Ol

About Us

Lorem Ipsum is simply dummy text of the printing and typesetting industry. Lorem Ipsum has been the industry’s standard dummy text ever since the 1500s, when an unknown printer took a galley of type and scrambled it to make a type specimen book.

It has survived not only five centuries, but also the leap into electronic typesetting, remaining essentially unchanged.