YOLA ÇIKIYORUZ

Tarih 1 Mayıs 2014 saat 05:30. Alarm çalıyor. Kalkma vakti, yola çıkacağız.

Bir gün önce misafirimiz vardı. Ancak gece 22.30 dan sonra valiz toplayabildik. Ayrıca bu klasik bir valiz toplama olayı değil, bir tekneye gidiyoruz. 2 ay boyunca kullanacağımız battaniyeler, pikeler, çarşaf takımları da hazırlandı. Mevsim o kadar” iki arada bir derede” ki hem kışlık, hem yazlık götürmek zorundayız yanımızda.

Köpeğimizi evde oğlumuza bırakıyoruz. İkisine de veda edip yola çıktık.

06:15 Pendik hızlı feribot iskelesindeyiz. Ortalarda hiç kimse gözükmüyor, bilet gişesi bile kapalı.
Karnımız aç, ara sokaklara daldık, bir çorbacı arıyoruz.

 

Sabahın o saatinde, önünde bisikletler duran bir yere geldik.
İyi ki geldik ve Almanca öğretmeni Zülküf Bey ile tanıştık.Nefis çorbalarımızı içerken ( bize çorbayı kızartılmış ekmekle servis yaptı), Onun bir yıl önce emekli olarak İstanbul’ a gelip burayı açmasının öyküsünü dinledik Çok kibar, güler yüzlü, bisikletle servis yapacak kadar çevreci biri.
Masalarda plastik çiçekler yerine gerçek karanfiller var.
Sipariş üzerine mantar tatlısı da yapıyormuş. Tatlıyı İstanbul’a dönünce denemek üzere söz verip, hesabımızı ödeyip( 20.-) yola koyuluyoruz.

Mersin Tantuni&Çorba. 23 Nisan Caddesi.Bank Asya’ nın karşısı. Pendik.


Pendik iskelesine geri döndüğümüzde 07.00-08.00-09.00 seferlerinin dolu olduğunu öğreniyoruz. İlk seferden çok önce orada olduğumuz halde, binemiyoruz.
Neden gişe camına bir kağıt yapıştırılarak “Seferlerimiz doludur” yazılmadığı, bu bilginin bizden neden gizlendiği üzerine konuşarak Topçular İskelesine yöneliyoruz!!!!

Öğle yemeği saatinde İzmir’deyiz. Sevgilimin kız kardeşi burada yaşıyor. Yemek ve kahve molası için Onlara uğruyoruz.

Saat 16:00 ‘ da Marmaris’deyiz.
Tekneye gitmeden önce, son kez baş başa kalabilmek ve keyifle sigaralarımızı tüttürmek üzere 
Adakızı Cafe’ de duruyoruz.

 Denize karşı biralarımızı yudumluyoruz. Son rahat sigaralarımızı içiyoruz.
Birlikte yola çıkacağımız kişiler sigaradan hiç hoşlanmıyorlar ve teknede sigara içilmesini istemiyorlar.
Biz de bu vesile ile belki sigarayı bırakabiliriz diye düşünüyoruz.
13.- olan hesabımızı ödedikten sonra kalkıyoruz.

Artık tekneye binmeye, hiç tanımadığımız, huyunu suyunu bilmediğimiz insanlarla 2 ay geçirmeye hazır olduğumuzu düşünüyoruz. Yine de  birbirimize bu yolculuk için şans ve cesaret öpücüğü veriyoruz.
Bu seyahat için, yola çıkarken bir karar verdik.

Artık bu yolculuk keyif olmaktan çıktığı gün, bir uçağa atlayıp geri döneceğiz.

Umarım böyle bir şey yaşamayız.

Ve nihayet Marina dayız.

İşte, birbirinden hem yaşça, hem de yapı olarak çok farklı 4 kişi olarak, bu teknede birlikte yaşayacağız.

Onlar bizden 3 gün önce gelmişlerdi tekneye.
Doğrusu bu ya en azından bir akşam yemeği hazırlamış olmalarını bekliyordum.
Neyse,eşyalarımızı kamaramıza taşıdık.
Marina Restaurant’da yemeğimizi yedik.
İlk izlenim biraz hayal kırıklığı………..