DUMLUPINAR ŞEHİTLİĞİ

[vc_row][vc_column][vc_column_text]Dumlupınar Şehitliği’ nin otoparkında kalıyoruz.

Otoparkta Afyonlu bir baba oğulun işlettiği bir kafe var. Bugünün tamamını Dumlupınar Şehitliği’ nde geçirmek istiyoruz. Sadece gezmek değil, bu toprakların ruhunu hissetmek amacındayız.

Benim bu şehitlik hakkında bir şey anlatmama gerek yok, fotoğraf ve videolar zaten anlatıyor ve yaşatıyor diye düşünüyorum.

      

                

                                         

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/2″][gem_youtube video_id=”1AogYX71Z6E”][/vc_column][vc_column width=”1/2″][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]         

Bu sırada Şehitliğe, bir otobüs dolusu çocuk geliyor. Gelen çocuklar, Bodrum-Yalıkavak-Profilo okulu öğrencileri.

İlkokul öğrencilerinin böyle bir geziye getirilmeleri çok hoş bir durum. Başlarında öğretmenleri var. Bir anda her tarafa dağılıyorlar. Şoför, şehitlikte gerekli saygıyı göstermeleri konusunda, öğretmenlerinden önce  uyarıyor onları.

Daha sonra devam etmek üzere dışarı çıkıyoruz.

Çaylarımızı içip, otobüs dolusu öğrenciyi Pamukkale tarafına yolcu ettikten sonra, tekrar şehitliğe dönüyoruz.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/2″][gem_youtube video_id=”vGH8UG5nErY”][/vc_column][vc_column width=”1/2″][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]      

   

Nihayet, karanlık iyice çöktüğünde, içimizde bugün burada olmamız için hiç düşünmeden canlarını veren bu kahramanlara duyduğumuz minnet ile, onlar ile aynı yerde uyuyacak olmanın verdiği tarifsiz duygu ile, Dumlupınar Şehitliği’ nin bahçesine park etmiş olduğumuz karavanımıza dönüyoruz.

 

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]